ဘေလာ႔ႏွစ္ပတ္လည္ ၃ ႏွစ္ေၿမာက္အၿဖစ္ဒီပို႔စ္ေလးကို တင္လုိက္ပါတယ္။
စက္တင္ဘာလကေတာ႔ ကြ်န္မအတြက္ ႏွစ္ထပ္ႏွစ္ပတ္လည္ေပါ႔ေနာ္။ ေနာက္ႏွစ္ပတ္လည္
တစ္ခုကဘာလဲဆိုတာ သိတဲ႔သူေတြသိၾကပါတယ္။ အဲဒါေတာ႔ မေၿပာေတာ႔ဘူးေနာ္ :-D ။
အမွတ္တရအၿဖစ္ ငယ္ငယ္က အေၾကာင္း၊ ဘေလာ႔လုပ္ၿဖစ္တဲ႔ အေၾကာင္းေလးေတြကို
ၿပန္စဥ္းစားမိရင္း ဒီပို႔စ္ေလးကို ေရးၿဖစ္သြားတာပါ။ ဒီမွာတင္ထားတဲ႔
မုန္႔လုပ္နည္းကိုေတာ႔ ေနာက္ပို႔စ္တစ္ခုမွာမွပဲ ရွယ္ေတာ႔မယ္ေနာ္
*************************************************************************
ငယ္ငယ္တုန္းက
ဟင္းခ်က္ရမွာကို ၀ါသနာမပါတဲ႔ကြ်န္မဟာ အခုလုိမုန္႔ဖုတ္တာကို ၀ါသနာၾကီးသူ၊
ဟင္းအဆန္းေတြကိုစမ္းခ်က္ရမွာ စိတ္၀င္စားသူၿဖစ္လာတာကို
ေဆြမ်ိဳးေတြသူငယ္ခ်င္းေတြ မ်က္ေစ႔လည္ကုန္ပါတယ္။
အမွန္တကယ္လည္း ကြ်န္မဟာ ငယ္ငယ္တုန္းကဟင္းခ်က္တာေတြကို စိတ္မ၀င္စားခဲ႔သလုိ အေမတို႔အလုပ္သိပ္ပိုတာပဲလုိ႔ ထင္ခဲ႔မိပါတယ္။
လူၾကီးေတြစားဖုိ႔ ထမင္း၀ိုင္းၿပင္ရရင္ ပန္းကန္ေတြနဲ႔ေသခ်ာတစ္ခြက္ခ်င္း
စီထည္႔ရေတာ႔ စိတ္ထဲမွာေတာ႔ ထမင္းစားတာမ်ား ထမင္းနဲ႔ဟင္းကို ပန္းကန္ထဲစုပံုစားလဲၿပီးတဲ႔ဟာကိ
ု ပန္းကန္းေတြအမ်ားၾကီးေဆးရေအာင္ လုပ္တယ္ သိပ္ခက္တာပဲလုိ႔ ေတြးမိဖူးပါတယ္။
အေမတို႔က ဟင္းေလးဘာေလးခ်က္ခိုင္းရင္ အေမတို႔ဟင္းၾကီးေတြက ရိုးေနၿပီ
ပ်င္းစရာၾကီးဆိုၿပီး ခ်က္ခိုင္းလုိ႔မရပါဘူး။ ဆီပူစင္မွာကလည္း ေၾကာက္ေသးတယ္။
ဆီပူပူထဲ ၾကက္သြန္ေထာင္းတာေတြထည္႔ၿပီး ခုန္ေရွာင္တဲ႔အခ်ိန္ေတြကို
မွတ္မိပါေသးတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက တကယ္လည္းအဲဒီဟင္းေတြကို မခ်က္ခ်င္ခဲ႔တာပါ။ ေနာက္ ၁၀
တန္းလား ၉ တန္းလားမမွတ္မိေတာ႔ဘူး ေက်ာင္းပိတ္တုန္းမွာ
အေမကဟင္းခ်က္သင္ေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ပံုမွန္ဟင္းေတြခ်က္ရမွာကို
ပ်င္းတဲ႔ကြ်န္မ အေမ႔ဟင္းေတြကရိုးတယ္ဆိုၿပီးအေၾ
ကာင္းၿပတာနဲ႔ အေမ ဟင္းခ်က္စာအုပ္တစ္အုပ္၀ယ္လာပါ
တယ္။ ။ ဟိုတုန္းက ဟင္းခ်က္စာအုပ္ဆိုေတာ႔ အၿဖဴအမဲ ပံုမပါတဲ႔လုပ္နည္းေတြသာပါတဲ႔ စာအုပ္ေပါ႔ေနာ္။
စာအုပ္၀ယ္ရလာေတာ႔ ခ်က္ရေတာ႔မယ္။ ဘာအေၿခခံမွ မသိဘဲ ကြ်န္မေရြးလုိက္တဲ႔ဟင္းက
ၾကက္ဥကို ၀က္သားနဲ႔အစာသြပ္ထားတဲ႔ဟင္း ။(ငယ္ငယ္တည္းက ဟင္းအဆန္းခ်က္ခ်င္တာ
အဲလုိဇကေလး ပါလာတာေနာ္) အေမ႔ကိုလည္း အေမဒီေန႔
သမီးဟင္းခ်က္မယ္ဆိုၿပီးေၿပာလုိ
က္ေတတာ႔ အံ႔ဩၿပီး သူ႔သမီးကို ယံုၾကည္စြာနဲ႔ "ဒါဆို ေမေမဒီေန႔ဟင္းမခ်က္ေတာ႔ဘူး သမီးလက္ရာပဲစားေတာ႔မယ္ " ဆိုၿပီးေၿပာပါတယ္။
အေမတို႔မ်ား သူ႔သမီးကို အဲလုိတစ္ထစ္ခ်ယံုၾကည္႔လုိက္ေတာ႔
တာ။ ကြ်န္မကလည္း ကုိယ္႔ကုိကုိယ္ ယံုၾကည္ခ်က္ အၿပည္႔နဲ႔
"ရတယ္ေမေမ မခ်က္နဲ႔" ဆိုၿပီး အာမခံခ်က္ေပးလုိက္ပါတယ္။
အေဖ႔ကိုလည္း အေဖသမီးဟင္းခ်က္မလုိ႔ ဟင္းအဆန္းဆိုၿပီး ဘာမွမလုပ္ရေသးခင္ကတည္းက ၾကြားေနတာ။
လူကဟင္းသာမခ်က္ဖူးတာ ေရြးလုိက္တဲ႔ဟင္းက အဲလိုအဆင္႔ခပ္မ်ားမ်ားနဲ႔
တစ္ခါမွမလုပ္ဖူးတဲ႔ဟင္း။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကလည္း ေသေသခ်ာခ်ာလုပ္တတ္တာဆိုလုိ႔
ၾကက္ဥေၾကာ္ပဲရွိတာ။ ဒါေပမယ္႔လည္း စိတ္ကေတာ႔နည္းနည္းေလးမွမေလ်ာ႔ဘူ
း ငါလုပ္လုိ႔ၿဖစ္ပါတယ္ေပါ႔ေလ။
ေစ်းက၀ယ္လာတဲ႔ ၀က္သားကို အိမ္မွာကူတဲ႔အေဒၚၾကီးက စဥ္းေပးထားတာအသင္႔၊ ၾကက္သြန္၊ ၾကက္ဥ အလည္းအသင္႔ၿပင္လုိ႔ေပါ႔။
ကဲစခ်က္ပါၿပီ။ ၀က္သားကို ပဲငံပ်ာရည္ ဘယ္ေလာက္၊ အခ်ိဳမွဳန္႔ဘယ္ေလာက္ အထိေတာ႔ဟုတ္ေနေသးတယ္။ ဟင္းခ်က္ေနတာ စာအုပ္ကိုၾကည္႔ၾကည္႔ၿပီးခ်က္ေ
နရတာေလ။ အဲၾကည္႔ရင္းၾကည္႔ရင္းနဲ႔ တစ္ေနရာက်ေတာ႔ ၿပသနာတက္ပါေလေရ။ ဆားထည္႔ခိုင္းတဲ႔ေနရာ ။
ေသခ်ာမသိေတာ႔
ဟုတ္ေလာက္တယ္ ထင္တယ္ဆိုၿပီး ေကာက္ထည္႔ၿပီး အပီအၿပင္ေရာနယ္။
ၾကက္ဥကိုေခါက္ေၾကာ္ ၀က္သားအေရာကိုထည္႔နဲ႔ dumpling ေလးလုိလုပ္နဲ႔ဟုတ္ေနတာ။
အားလံုးေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ၿပီးသြားလုိ႔ ၀မ္းသာလိုက္တာေၿပာမေနနဲ႔ေပါ႔။
ေနာက္ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ေတာ႔ မိသားစုအတူထမင္းစားေတာ႔ အေဖကကြ်န္မခ်က္တယ္ဆိုတဲ႔ ဟင္းကိုၾကည္႔ၿပီးၿပံဳးၿပံဳး ၿပံဳးၿပံဳးနဲ႔ေပါ႔ေလ။
ကြ်န္ကလည္း ပီတိအၿပည္႔နဲ႔ ဟင္းကိုလူၾကီးေတြ ဦးခ်ၿပီး ေကာက္ၿမည္းလုိက္ခ်ိန္မွာ အမေလး ငံလုိက္တာတူးေနတာပါပဲ။
ဘယ္လိုမွကိုဆက္စားလုိ႔မရေအာင္ပဲ ၂ လုတ္လားပဲစားၿပီး က်န္တာေတြကို လံုး၀ဆက္မစားႏိုင္ေတာ႔တာပါ။
အဲဒါနဲ႔ အေမက "သမီးဆားဘယ္ႏွဇြန္းထည္႔တုန္း"ဆိ
ုလုိ႔ ကြ်န္မက "စာအုပ္ထဲမွာေတာ႔ ၂ ဇြန္းလုိ႔ေတြ႔တာပဲ အဲဒါေၾကာင္႔ ၂ ဇြန္းပဲထည္႔တာ " လုိ႔မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ၿပန္ေၿပာေ
ပါ႔ေလ။
ဘာနဲ႔ ၂ ဇြန္းတုန္းဆိုေတာ႔ သူက လက္ဖက္ရည္ဇြန္း ၂ ဇြန္းဆိုတာကို
လက္ဖက္ရည္ဇြန္းနဲ႔ စားပြဲဇြန္းမကြဲတဲ႔ကြ်န္မက ထမင္းစားတဲ႔ဇြန္းၾကီးနဲ႕႔ ၂
ဇြန္း အားရပါးရကိုထည္႔လိုက္တာပါ။
အဲဒီေတာ႔ မငံပဲေနမလားေနာ္။ လူၾကီးေတြက ကြ်န္မစကားလဲၾကားေရာ ငိုအားထက္ရယ္အားသန္ဆိုသလုိပါပဲ။
အေဖကေတာ႔ နဲနဲေလးပဲ ေလးတာပါဆိုၿပီး ၂ ခုတိတိကုန္ေအာင္ အားေပးရွာတာ အမွတ္တရပါပဲ။
ဒီလိုနဲ႔ ၁၀ တန္းၿပီး စကၤာပူေရာက္လာတဲ႔အထိ ၿဖစ္ၿဖစ္ေၿမာက္ေၿမာက္ ဘာဟင္းမွကို မခ်က္ၿဖစ္ပါဘူး။ ခ်က္ရင္လဲ အဆင္သိပ္မေၿပတာက မ်ားပါတယ္။
ေနာက္ေတာ႔
အေမပါ လုိက္လာၿပီး ဒီမွာေနေတာ႔ ပိုဆိုးေတာ႔တာေပါ႔ေနာ္။ ကြ်န္မကရဲ႔
အေၾကာင္းၿပခ်က္ကလည္း ခ်က္ေနက်ဟင္းေတြဆိုရင္ မခ်က္ခ်င္ပါဆိုၿပီးေတာ႔ေလ။
တကယ္တမ္းက်ေတာ႔ အဲဒါေတြဟာ အေၿခခံေတြမို႔ မတတ္မၿဖစ္တတ္မွ အဆင္ေၿပမွာ။
ဒါေပမယ္႔လည္း အဲဒီအခ်ိန္ကေတာ႔ ၁၀တန္းေအာင္ခါစထက္ေတာ႔ အနည္းငယ္သာေနပါၿပီ။
အေမ မလုိက္လာခင္တုန္းက ငတ္ေတာ႔ ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ေလ်ာက္လုပ္ရင္း
အမွားေလးေတြကို သတိထားမိၿပီေလ။ ေနာက္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးေနာက္
ဟင္းခ်က္နည္းေလးေတြ ပိုေလ႔လာၿဖစ္လာတယ္။ ကုိယ္႔ေယာက္်ားကို ကုိယ္ခ်က္တဲ႔
ဟင္းေလးေတြ ေကြ်းခ်င္တာကိုးေနာ္။ ၿပီးေတာ႔ စားလုိ႔ေကာင္းတယ္ဆိုတဲ႔
ခ်ီးမြမ္းခ်က္ကေလးေတြ ၾကားရရင္ ေပ်ာ္တတ္လာၿပီ။
တကယ္တမ္း
ဟင္းခ်က္ဘေလာ႔ေတြကို စၿပီးမိတ္ဆက္ခဲ႔ေပးတဲ႔သူကေတာ႔ ကြ်န္မအမ်ိဳးသားပါဘဲ။
သူက အဲဒီအခ်ိန္ေလာက္မွာမွ (၂၀၀၈ အကုန္) ဘေလာ႔ေတြအေၾကာင္းသိလာတယ္။
အဲဒါနဲ႔အတူ သူကုိယ္တိုင္ ဘေလာ႔တစ္ခု ဖန္တီးၿပီး သူ႔ဓာတ္ပံုေတြကို
စၿပီးမွ်ေ၀စၿပဳတယ္ ( သူက ရွဳခင္းပံုေတြသာ ရိုက္တဲ႔ အေပ်ာ္တမ္း
ဓာတ္ပံုဆရာပါ) ဘာကိုလုပ္လုပ္ ဇြဲနပဲနဲ႔လုပ္တတ္တဲ႔သူဟာ ဒီဘေလာ႔ကိုလည္း
သူလုိခ်င္တဲ႔ ပံုစံရေအာင္ ကလိေတာ႔တာပါဘဲ။ အားတိုင္း ကြန္ၿပဴတာေရွ႔မွာပဲ
ဆိုေတာ႔ ကြ်န္မက ၿငဴၿငဴစူစူနဲ႔ေပါ႔။
ဒါေပမယ္႔ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကြ်န္မကလည္း သူ႔ဘေလာ႔ကေနတဆင္႔တဆင္႔ ၀င္ဖတ္ရင္း
ဟင္းခ်က္တဲ႔ ဘေလာ႔ေတြဆီေရာက္သြားပါတယ္။ ဟင္းေတြထပ္ေနတဲ႔ အိမ္မွာ
ဟင္းခ်က္ဘေလာ႔ေတြက ကြ်န္မအတြက္ေတာ႔ တကယ္႔ကိုအားကိုးစရာပါပဲ။ ကြ်န္မရဲ႔
ဘေလာ႔သက္တမ္းဟာ
မမလု၊
မိုးေကာင္းသူ၊
စုဘူးအိမ္၊
စႏၵကူး တို႔နဲ႔စခဲ႔ပါတယ္။
အားလံုးဟာ ကြ်န္မရဲ႔ သင္ဆရာ ၿမင္ဆရာေတြခ်ည္းပါပဲ။
အဲဒါေတြကို ၀င္ဖတ္ရင္းနဲ႔ ကြ်န္မလည္း ဘေလာ႔တစ္ခု
ဖန္တီးခ်င္စိတ္ေပၚလာတယ္။ ကြ်န္မကလည္း မုန္႔ဖုတ္တာ ၀ါသနာပါေတာ႔
လုပ္နည္းေလးေတြကို မွ်ေ၀ေပးခ်င္စိတ္ေပၚလာတယ္။ တၿပိဳက္နက္ထည္းမွာပဲ မမို
(လမင္းမိုမို) ရဲ႔ အိမ္ရွင္မလက္ရာမွာလည္း တင္ၿဖစ္တာနဲ႔အတူ ထမင္းခ်က္နည္းကို
မွ်ေ၀ေပးတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႔ အသိုင္းအ၀ိုင္းေလးတစ္ခု ၿဖစ္လာေတာ႔
ဘေလာ႔ေလး လုပ္ခ်င္တဲ႔ စိတ္က ပိုၿပီးၿပင္းၿပလာတယ္။ အဲဒါနဲ႔ပဲ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္
စက္တင္ဘာလမွာ ဘေလာ႔တစ္ခုလုပ္ၿဖစ္တယ္ ။ မုန္႔ဖုတ္တာ၊ ဘေလာ႔ေရးတာနဲ႔
အိမ္ရွင္မလက္ရာက အသိုင္းအ၀ိုင္းေလး ၿဖစ္လာက တစ္ၿပိဳက္နက္ထဲေလာက္ေၿပာလုိ႔
ရတယ္။ အဲဒါေတြ အားလံုးဟာ ကြ်န္မဘ၀ရဲ႔ အေရးပါေသာ ေနရာတစ္ေနရာက အၿမဲပါေနခဲ႔ၿပီး ပါ၀င္ပတ္သက္မွဳရွိခဲ႔သမွ်သူအား
လံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လုိ႔ ဒီေနရာကေနေၿပာခ်င္ပါတယ္။
အဲဒါနဲ႔ ဘေလာ႔တစ္ခုကို ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္လုပ္ၿဖစ္တယ္။ တကယ္႔ကို
ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္ပါ။ ဘာလုိ႔လဲဆိုေတာ႔ ကြ်န္မအမ်ိဳးသား ဘေလာ႔ေရးတုန္းက
အသားကုန္ဆူပြက္ထားေတာ႔ တကယ္လဲ ကိုယ္ဘေလာ႔လုပ္ေရာ သူ႔ကိုဘယ္ေၿပာရဲမလဲေနာ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ႔လည္း ေနာက္ ၅လအၾကာမွ သူသိသြားခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီေတာ႔မွ ကြ်န္မကို
သူေနာက္လုိ႔ မဆံုးၿဖစ္ေတာ႔တာ ဒီေန႔အထိပါပဲ။ သူက အပင္ပန္းခံ
အၿငိဳအၿငင္ခံၿပီး လုပ္ထားရတဲ႔လမ္းမွာ ကြ်န္မေၿဖာင္႔ၿဖဳးေနလုိက္တာဆိုၿ
ပီး မခံခ်င္ေအာင္လည္း စတတ္ပါေသးတယ္။ ဘာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္သူ႔ေၾကာင္႔မုိ႔ ဒီလုိအလုပ္ေတြ လုပ္ၿဖစ္တာၿဖစ္လုိ႔ သူ႔ကိုလည္းေက်းဇူးတင္မဆံုးပါဘူး
။
ခုခ်ိန္မွာေတာ႔ ဟင္းခ်က္ၿခင္း၊မုန္႔ဖုတ္ၿခင္းဟာ ကြ်န္မဘ၀ရဲ႔
တစိတ္တေဒသၿဖစ္တယ္လို႔ ပီပီၿပင္ၿပင္ေၿပာလုိ႔ရပါၿပီ။ ခ်က္တဲ႔ဟင္းေတြကို
ေ၀မွ်ေပးရတာဟာ ကြ်န္မအတြက္ ပိုၿပီးအဓိပါၸယ္ရွိေစပါတယ္။ ၿပီးခဲ႔တဲ႔ ၅
လေလာက္ကစၿပီး FOOD magazine မွာစာစၿပီးေရးၿဖစ္တယ္။ ဟင္းခ်က္နည္းစာေတြကို
ေရးရတဲ႔အလုပ္ကိုလည္း ကြ်န္မႏွစ္ၿခိဳက္တယ္။ ဘာလုိ႔ေရးတာလဲလုိ႔ ေမးရင္ေတာ႔
၀ါသနာအရပါလုိ႔ပဲ ေၿဖရပါမယ္။ အဲဒီ၀ါသနာကေန တၿခားသူေတြ
အက်ိဳးရွိတယ္ဆိုတာသိရေတာ႔ ပိုေပ်ာ္ပါတယ္။
ခုေတာ႔ ဘေလာ႔သက္တမ္း ၃ ႏွစ္ရလာတာနဲ႔အတူ စခဲ႔တဲ႔လမ္းကိုၿပန္ေမွ်ာ္ၾကည္႔
မိပါတယ္။
ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္ထိ ဆက္လုပ္ၿဖစ္ေနေအာင္ အားေပးေနတဲ႔၊
ဘေလာ႔နဲ႔မိတ္ဆက္ေပးခဲ႔တဲ႔ ကြ်န္မရဲ႔လက္တြဲေဖာ္ အမ်ိဳးသားကို
ေက်းဇူးတင္တယ္လုိ႔ ပထမဆံုးေၿပာခ်င္ပါတယ္။ သိသင္႔သိထုိက္တဲ႔ ဓာတ္ပံုပညာတဲ႔
မိတ္ဆက္ေပးခဲ႔တဲ႔ ကြ်န္မရဲ႔လက္ဦးဆရာဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။ ေနာက္
အိမ္ရွင္မလက္ရာ စၿပီးလုပ္ခဲ႔ၾကတဲ႔လူအားလံုး၊ Facebook ထဲကခင္မင္ခဲ႔ရတဲ႔
မိတ္ေဆြေတြအားလံုးကိုလည္း အားေပးပ႔ံပိုးမွဳေတြအတြက္ ေက်းဇူးတင္ၿပီး
အၿမဲသတိတရရွိေနမွာပါ။ ကြ်န္မရဲ႔ဟင္းခ်က္နည္းေတြ
မဂဇင္းစာမ်က္ေပၚမွာေရာက္လာေအာင္ ကူညီပံ႔ပိုးေပးခဲ႔သူေတြကိုလည္း
အထူးပဲက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္။ ေနာက္ ဘေလာ႔မွာ အသစ္တင္တိုင္းအားေပးၾကတဲ႔ စာဖတ္သူ
မိတ္ေဆြမ်ား၊ ကြ်န္မကို မုန္းသူ ခ်စ္သူအားလံုးကိုလည္း ေက်းဇူးပါလုိ႔။
ေနာက္ကိုလည္း အၿမဲအားေပးၾကပါဦး။ အၿမဲတမ္းဆန္းသစ္တဲ႔ ဟင္းခ်က္နည္းေတြ၊
မုန္လုပ္နည္းေလးေတြကို မွ်ေ၀ေပးဖုိ႔ၾကိဳးစားေနမွာပါ။
ခင္မင္စြာၿဖင္႔
Evy
