ခရီးသြားမွတ္တမ္း

 

 

Easter ရံုးပိတ္ရက္မွာ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၄  ႏွစ္တုန္းက ေရာက္ခဲ႔တဲ႔ ေနရာဆီတစ္ေခါက္အလည္ၿပန္ေရာက္ခဲ႔ပါတယ္။ ပင္လယ္ရွဳခင္းေတြကေတာ႔ ဘာမွမေၿပာင္းလဲ။ အရင္တုန္းကလည္း ဒီလုိပဲ ခုလဲ ဒီအတုိင္း ။ ေၿပာင္းလဲသြားတာကေတာ႔ လမ္းေလးေတြ၊ အေဆာက္အဦးေတြ နဲ႔ ကြ်န္မတို႔ေတြ။  အေဆာက္အဦး အသစ္ေတြအမ်ားၾကီးတိုးလာသလုိ အရင္တုန္းကေက်ာက္စရစ္လမ္းေလးေတြေတာင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကတၱ႐ာ ေတြၿဖစ္ကုန္ပါၿပီ။  ဒါေပမယ္႔ ၿမိဳ႔ေလးကေတာ႔ ခ်စ္စရာေကာင္းတုန္းပါဘဲ။ တိုးရစ္ေတြ အလာမ်ားလုိ႔တိုးတက္သင္႔တဲ႔ ေနရာမွာ တိုးတက္ေနသလို ေတာဆန္သင္႔တဲ႔ေနရာေလးေတြမွာ ဆန္တုန္း။ ကားနဲ႔ေလ်ာက္သြားတဲ႔ လမ္းခရီးတစ္ေလ်ာက္မွာ ေတာေတာင္သဘာ၀ အေငြ႔အသက္ေလးေတြရတုန္း။ စက္ရုပ္ေတြနဲ႔ မတူတဲ႔ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုကို ရုတ္တရက္ၿပန္ေရာက္သြားတဲ႔အခါ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ခ်စ္စရာေကာင္းေနတာ အမွန္ပါပဲ။

 

မနက္ဆိုရင္ ရံုးမီဖုိ႔ သုတ္သုတ္သြားလာ ေနတဲ႔ မ်က္ႏွာမ်ိဳးေတြလည္း မေတြ႔ရဘူး။ ရန္လုိစြာ ရုန္းကန္ေနတဲ႔ မ်က္ႏွာမ်ားကို လည္း မေတြ႔ရဘူး။ အရာအားလံုးဟာ ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔မို႔ စိတ္ခ်မ္းသာစရာေကာင္းတာေတာ႔ တကယ္အမွန္ပါ။  လမ္းေဘးဆိုင္ေလးေတြကလည္း ဗမာၿပည္ကလိုမ်ိဳးဆိုေတာ႔ ရုတ္တရက္ ဗမာၿပည္ အိမ္ၿပန္လမ္းကိုပဲ ၿပန္ေရာက္ေနသလိုလို။ ေၿပာရမယ္ဆိုရင္ သဘာ၀ကို လြမ္းတဲ႔ အရွိန္ေတြ ခုထိမကုန္ေသးပါဘူး။ သြားတုန္းကေတာ႔တက္တက္ၾကြၾကြ ၿပန္ရမယ္ဆိုေတာ႔မ်က္ႏွာက သိပ္မေကာင္းခ်င္။ စကၤာပူကို ၿပန္၀င္ခါနီးေလ ပိုဆိုးေလ။ အတူသြားတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေၿပာလုိက္မွပဲ ကိုယ္ၿဖစ္ေနတဲ႔ ဖီလင္ကို ေသခ်ာသေဘာေပါက္သြားေတာ႔တယ္။ ၿခံထဲၿပန္သြင္းခံရေတာ႔မယ္႔ ႏြားေလးေတြလုိတဲ႔။ :D  ဟုတ္ေတာ႔ဟုတ္တယ္ေနာ္။ ကြ်န္မတို႔အၿဖစ္ကလဲ အဲဒီအတိုင္း။

  

ပထမဆံုး ပီနန္ကို အရင္၀င္။ ေလယာဥ္ေၾကာက္တဲ႔ ကြ်န္မက ေလယာဥ္စီးရေတာ႔မယ္ဆိုရင္ မ်က္ေစ႔မ်က္ႏွာက ခပ္ပ်က္ပ်က္။ ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ပဲ စီးစီး အဲဒီေလယာဥ္အတက္ကို ေၾကာက္တဲ႔ခံစားခ်က္က ေလ်ာ႔မသြားပါဘူး။ Documentry ကလာသမွ် Air Crash Investigation ေတြကိုမလြတ္တမ္းၾကည္႔မွေတာ႔ မေၾကာက္ခံႏိုင္ရိုးလား။ ေတာ္ၾကာေနရင္းေလထဲမွာတစ္ခုခုၿဖစ္မလိုလုိ။ ဒါေပမယ္႔စီးရတဲ႔အခ်ိန္က ၁ နာရီထဲပါ။ တထိတ္ထိတ္နဲ႔ဘဲ ပီနန္ကိုေရာက္ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ေရာက္သြားပါတယ္။

 

( သဘာ၀ ရွဴခင္းေတြကို အမွတ္တရၿဖစ္ရေအာင္လုိ႔ ဒီမွာပဲမွတ္တမ္းတင္ထားလုိက္ေတာ႔မယ္။ အဲဒါေပမယ္႔ ပံုေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ကြ်န္မရိုက္တာမဟုတ္။ သဘာ၀ဓာတ္ပံုကို ကြ်န္မထက္ပိုခ်စ္ေသာ အိမ္ကဓာတ္ပံုဆရာ လက္ရာမ်ားသာၿဖစ္ေၾကာင္း :P  ပိုလွတဲ႔ပံုဆိုရင္ သူရိုက္တာလုိ႔သာမွတ္လုိက္ပါ )

 

ညေနစာ ၊ ဆိုင္အၿပင္အဆင္ေလးက ခ်စ္စရာ (ေသခ်ာ ဓာတ္ပံုမရိုက္ခဲ႔ရဘူး ၊ ဆိုင္းဘုတ္ပဲရိုက္လာခဲ႔တယ္) ။

 အစားအေသာက္ကလဲေကာင္း

 

 စားလာသမွ်

 

 

 

 

 

 

ပီနန္တံတား။  အေရွ႔ေတာင္ အာရွမွာအရွည္ဆံုးထဲ ပါတယ္ဆိုပဲ

 

 

 

ေနာက္ေန႔မနက္ Ferry နဲ႔ ၃နာရီၾကာေအာင္ ကိုစီးရပါတယ္။ ပင္လယ္ထဲက ၿမင္ကြင္းေတြ။

 

Langkawi ေလွဆိပ္။

 

 

 

ပင္လယ္ကမ္းေၿခၿမင္ကြင္း။

 

အဲဒီကမ္းေၿခမွာ သေဘၤာသီးသုပ္ေရာင္းတယ္။ အရမ္းေကာင္း။ sausage ေတြကလဲ အစံု။ အကုန္ေတာ႔မစားခဲ႔ပါဘူး

 

ညစာကိုေန႔တုိင္းနီးပါး ၉ နာရီ၊ ၁၀နာရီမွ စားၿဖစ္တယ္။ ( မ၀ ခံႏိုင္ရိုးလား) အစားအေသာက္ကလည္း ေကာင္းဆိုေတာ႔ ၀ိတ္ေလ်ာ႔တာေတြဘာေတြေခါင္းထဲဘာမွ မရွိ။

 

Langkawi မွာသိပ္ေပါတာတစ္ခုက ပန္းကန္ေတြပါဘဲ ။ အဆင္ေတြကလဲ လွမလွ။ ေစ်းဆိုတာတာလဲ ေပါသလားလုိ႔။ ဒီက Ikea ကိုေတာင္သနားေသးေတာ႔တယ္။  ၿဖစ္ႏိုင္ရင္ တစ္ဆိုင္လံုးေတာင္ စလံုးကို မ, လာခ်င္တာ။ တကယ္႔လက္ရွိမွာက တစ္ခုမွမ၀ယ္ခဲ႔ႏိုင္ပါဘူး။ ပန္းကန္ၾကိဳက္သူမ်ား သေရယိုႏိုင္ေအာင္ ပန္းကန္ပံုေတြ အမ်ားၾကီးရိုက္ခဲ႔တယ္။

 

 

Duty Free ဆိုင္ေလးေတြ။ 

 

 

ဒါကေတာထဲကလမ္းတစ္ခုကို သြားရင္းနဲ႔ ေတြ႔လုိက္ရတဲ႔ ၿမင္ကြင္း။ ကဲဒါမ်ိဳးကို စလံုးမွာ ဘယ္လုိရမလဲ။ 

 

 

ေနာက္ဆံုးေန႔မွာ ေရထဲမွာ အဲဒါသြားစီးၾကတာ။ ပထမေတာ႔ ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ေမာင္းမလို႔ပဲ။ ဟန္နဲ႔ပန္နဲ႔ ခဏတက္ေမာင္းၾကည္႔လုိက္ေသးတယ္။ ၂ ေပ ၃ေပေလာက္ပဲ ေရြ႔ၿပီးေၾကာက္တာနဲ႔ သူတို႔ေမာင္းပို႔တဲ႔ေနာက္ကပဲ လုိက္လုိက္ေတာ႔တယ္။ ကင္မရာမန္းလား။ သူက မစီးဘူး။ သူတို႔ ကင္မရာေတြကို စိတ္မခ်လုိ႔ဆိုၿပီး ကမ္းစပ္မွာဓာတ္ပံုရိုက္ၿပီး က်န္ခဲ႔ပါတယ္။ 

 

 

ဘာပဲေၿပာေၿပာ ခဏေလးပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ေပ်ာ္လုိက္ရလုိ႔ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ စီစဥ္သူ ကိုေရာ ၊ ခရီးအတူသြားတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေရာေပါ႔။

--